Als Anne Carson lang genoeg blijft leven, krijgt ze de Nobelprijs voor Literatuur. Marijke Emeis vertaalde ook met deze bundel Carsons poëzie schitterend - zoals ze dat eerder deed met werk van Salman Rushdie en Nobelprijswinnaar Wole Soyinka. De bundel "Glas, ironie & God" is al dertig jaar oud, maar nog springlevend. Het is een wonderlijk geheel: gedichten, overpeinzingen en essays. En dat alles in een stijl die je niet dagelijks tegenkomt: verrassend, met diverse wendingen. De bundel bestaat uit zes delen, waarvan 'Het Glas-essay' het bekendst is. Het stuk lijkt een woedende vertelling over een voorbije relatie, maar gaat tegelijk over Emily Brönte en honderd andere levensonderwerpen. Een ander deel van deze bundel, 'Het boek Jesaja', lijkt een hervertelling van het Bijbelboek in compleet ander proza. Ook het essay 'Het gender van geluid' is intrigerend, en springt gemakkelijk van Hemingway naar Alkaios van Lesbos. De bundel is niet eenvoudig, maar geeft bij herlezing langzaam geheimen prijs. De vertaalster besluit met een kort maar informatief nawoord.