Met Mijn hond en ik brengt Lucia Tortolini een prentenboek dat op een speelse en gelaagde manier met verwachtingen speelt. Vanaf de cover wordt de lezer op het verkeerde been gezet: de ‘hond’ uit de titel lijkt in niets op een hond, maar des te meer op een beer. Ook op de eerste dubbele pagina blijft de auteur de spanning voeden, wanneer een meisje een konijn voert en met de sobere zin “Ik droomde er altijd van om een hond te hebben” de suggestie wekt dat het dier ieder moment kan verschijnen. Al snel blijkt echter dat de ‘hond’ die in de tekst consequent wordt genoemd, visueel een beer blijft.

Juist dat spanningsveld tussen woord en beeld vormt de kern van het boek. Tortolini nodigt de lezer uit om mee te bewegen met de verwarring van de personages, of juist stil te staan bij de creatieve ruimte die ontstaat in de kloof tussen tekst en illustratie. De kleurrijke prenten van Felicita Sala versterken dat effect: zij vertellen wat de tekst onbenoemd laat en bieden zo ruimte voor interpretatie en gesprek.

Mijn hond en ik onderscheidt zich als een tot de verbeelding sprekend prentenboek dat jong en oud uitnodigt om verder te kijken dan het voor de hand liggende. De combinatie van sobere, suggestieve tekst en rijke illustraties maakt het bijzonder geschikt voor interactief voorlezen, waarbij het contrast tussen woord en beeld steeds opnieuw stof tot gesprek oplevert.