Een koning die alles goed wil doen, gaat hoe langer hoe meer gebukt onder de zorgen en onder zijn baard die groeit bij elk probleem. Een ridder gaat zijn baard te lijf met zwaard en bijl, een heks, nar en tovenaar volgen maar niets helpt. Tot een draak de koning uitnodigt om over zijn vele zorgen te praten en ook echt naar hem luistert. 

Het staat buiten kijf dat dit prentenboek een bijzonder waardevolle boodschap brengt: het is goed af en toe nee te zeggen en niet alle problemen op je schouders te laden. En het helpt te spreken met iemand die echt naar je luistert, of het nu een psycholoog is of iemand uit je omgeving. Of die boodschap aankomt bij een kleuter is misschien minder voor de hand liggend. Yoeri Slegers probeert dat wel op hun niveau te vertalen in een sprookje, dat zich prettig laat voorlezen door de eenvoudige woorden op rijm in een lekker lopend ritme. In de illustraties is er knap gespeeld met perspectief en kleur; de priemende blik van de draak of de baard opgerold tot een meer dan reusachtige bol, maakt indruk. Ook dat de koning en zijn baard zwart-wit blijven in tegenstelling tot zijn omgeving, loopt over van de symboliek. De nevenfiguren zijn wel heel wat minder aantrekkelijk, en het feit dat de heks de baard pimpelpaars tovert, maar die toch grijs blijft, creëert mogelijk onduidelijkheid.